ഇവനും ഭൂമി ഇല്ല

വയനാട് ഒരു നാടല്ല , മറിച്ചു രോദനമാണ്

ആയിത്തപ്പെട്ടവന്റെ , പാര്ശ്വവല്‍ക്കരിക്കപ്പെട്ടവന്റെ

ദയാരഹിതമായ നിലവിളി

പിതാവാരെന്നറിയാത്ത അനാഥബാല്യങ്ങള്‍ 

സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ നഷ്ടപ്പെട്ട കണ്ണീര്‍ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകള്‍

കാലികള്‍ക്ക് കാവലായി തീരുന്നു

മുത്തങ്ങ കാടുകളില്‍ കരച്ചില്‍ നില്‍ക്കുന്നില്ല

ഉറക്കത്തിലും ഞെട്ടലായി

പശ്ചിമ ഘട്ടത്തിലൂടെ ,

കബനീ നദിക്കരയിലൂടെ

തിരുനെല്ലിക്കാട്ടിലൂടെ

ചുരം താണ്ടി വരാതെ

കാവല്‍ നായ്ക്കളുടെ

ആക്രോശത്തില്‍ മാഞ്ഞു പോകുന്നു

വരും നല്ലൊരു നാളെ

അടിച്ചമര്‍ത്തപ്പെട്ടവന്റെ മോചനം

പോരാടിയ ഓരോ മണ്ണിന്റെ മകനും

ഉയര്തെഴുന്നെള്‍ക്കും

ദുഃഖങ്ങള്‍ അകന്നുപോയ നല്ലൊരു വസന്തവുമായി ............

( വയനാടിലെ  എന്റെ സഹോദരങ്ങൾക്ക്‌ ഐക്യദാർഡ്യം )

( “ പ്രതിഭ കുവൈറ്റ്‌ “ ലിറ്റില്‍ മാഗസിനില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത് )