പ്രസീത
ഉഷസ്സകന്നുപോയി ഏകനായ
എന്‍ ഹൃത്തില്‍ പ്രണയം നിറച്ച
പ്രസീതയാനവള്‍
വാചാലമായ മൌനം
വാതില്‍ പഴുതിലൂടെ പരിമളമായി
നെറ്റിയിലെ സിന്ദൂര തിലകം
നിലവിളക്കിന്റെ ജ്വാലയെക്കാള്‍
അരുണമായിരുന്നു
എന്റെ കയ്യിലേക്ക് പിടിച്ചു വന്നത്
അവളുടെ ഹൃദയം തന്നെ ആയിരുന്നു
ആദ്യാനുരാഗം പുതുമഴയായി
പെയ്തിറങ്ങുമ്പോള്‍
“ എമിലി ” ചൊല്ലിതന്ന വേനലിനെ
ഞാന്‍ വെറുത്തു
നെഞ്ചിലെ ചൂട് മനസ്സിന്
ഗ്രീഷ്മം പകരുമ്പോള്‍
മന്ചിരാതിലെ തിരിനാളം
മിഴികൂപ്പി
നിശ്വാസത്തിനു ചെന്ച്ചുണ്ടിലെ
മധുരം വഴിമാറി
ഉണ്ണിക്കണ്ണന്‍ പിച്ചവച്ചു
നടന്നതും
നിന്റെ സ്നേഹം തന്നെയല്ലേ
......
പുതിയ പൂനിലാവായി വെളിച്ചം
തന്നു നീ
ജീവിതം , ദിനങ്ങള്‍ നിമിഷങ്ങളായി
( ഇത് എന്റെ പ്രിയ പ്രസീതയെ കുറിച്ച് തന്നെ )
( ഇത് എന്റെ പ്രിയ പ്രസീതയെ കുറിച്ച് തന്നെ )
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ